Η Ιστορία μας

Η ιδέα...

Ο Γιάννης Σωτηριάδης το πρόσωπο που πρώτος ένιωσε το κάλεσμα του εθελοντισμού, συνέλαβε την ιδέα και ίδρυσε τους Σταυραετούς στις 10/10/1998. Η προετοιμασία όμως για να πραγματοποιηθεί η πρώτη συγκέντρωση ξεκίνησε από τις αρχές Ιουλίου από τον ίδιο. Μαζί με τον ιδρυτή της οργάνωσης αυτής σας παρουσιάζουμε τα πρώτα μέλη που εντάχθηκαν στους κόλπους των Σταυραετών: Γιάννης Σωτηριάδης, Πανίκος Ομήρου, Χρίστος Αντωνίου, Χρυσόστομος Χρυσοστόμου, Ανδρέας Ανδρέου, Φίλιππος Κουρίδης, Χριστιάνα Χατζηπάκκου, Έλενα Χατζηπάκκου, Γιώργος Ιταλός, Σταύρος Τσιελεπής, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Στέλιος Ιωάννου και Αλέξανδρος Γανίτης. Στις 25 Φεβρουαρίου υπογράφηκε η συστατική πράξη για να προχωρήσει και να εγκριθεί αυτή η πρώτη ομάδα ως Οργανισμός Νεολαίας Πάφου «ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ». Με τη βοήθεια του κύριου Ανδρέα Ομήρου έγινε εφικτή η δημιουργία του καταστατικού των Σταυραετών. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή του ιδίου στη σταθεροποίηση και εγκαθίδρυση των Σταυραετών. Σημαντικό πρόσωπο στην ίδρυση του Σώματος ήταν και ο ίδιος ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος ο Β΄ (τότε Μητροπολίτης Πάφου). Το Σεπτέμβρη του 1999 με δική του παρέμβαση ζήτησε να αναλάβει ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των Σταυραετών και να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις προσωπικά τη νεοϊδρυθείσα οργάνωση νεολαίας. Έτσι με την ιδιότητά του ως Μητροπολίτης έδινε περισσότερη ασφάλεια, κύρος και σοβαρότητα σε κάτι καινούργιο όπως οι Σταυραετοί.



Η πρώτη Συγκέντρωση

Στις 10/10/1998 προγραμματίστηκε η πρώτη συγκέντρωση των παιδιών που θα αποτελούσαν τον πρώτο πυρήνα για τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης νεολαίας στην Πάφο. Σημείο συγκέντρωσης το άλσος, που βρίσκεται κάτω από την περιοχή Μουσαλλά στην ενορία Αγίου Θεοδώρου. Στις 3:00 το απόγευμα όλοι ήταν στην ώρα τους. Μικροί μεγάλοι μαζεύτηκαν με σκοπό να δημιουργήσουν κάτι που δεν υπήρχε στην Πάφο. Όλων τα βλέμματα έλαμπαν από χαρά, σα να περίμεναν από καιρό τη μέρα αυτή. Ήθελαν πολύ να πετύχουν γι' αυτό άλλωστε ήλθαν. Εκεί στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου μαζεύτηκαν όλοι γύρω από τον αρχηγό και περίμεναν με ανυπομονησία τι θα έλεγε. Θα ήταν όλοι τους καμιά τριανταριά, παιδιά όμως 12.  Η μέρα αυτή προετοιμάστηκε μήνες πριν. Όλοι σώπασαν στα πρώτα λόγια. Όταν όμως ανακοινώθηκε και επίσημα η όλη ιδέα όλοι χειροκρότησαν. Και ακόμα περισσότερο χάρηκαν όταν τους αναφέρθηκε πως από δω και πέρα κάθε Σάββατο η ώρα 3:00 με 5:00 το απόγευμα όλοι τους θα βρίσκονται εκεί στο συγκεκριμένο χώρο για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα διαρκούσε μέχρι το καλοκαίρι. Έτσι και έγινε. Φεύγοντας όλοι ο αρχηγός σκέφτηκε πως έγινε το πρώτο βήμα. Η πρώτη αυτή μέρα τον άφησε ικανοποιημένο και αισιόδοξο πως δεν θα πήγαινε χαμένος ο κόπος γιατί σύντομα θα φαίνονταν οι καρποί της δουλειάς. Μέσα στα σχέδια του ήταν να υπάρχει έντονο πρόγραμμα με κίνηση και ενθουσιασμό. Να συνδυάζεται με την συνεργασία, την ενδυνάμωση της φιλίας και της ομαδικότητας και να αποκτήσουν τα παιδιά όσο το δυνατό γίνεται μέσα σε λιγότερο χρόνο περισσότερες γνώσεις. Έτσι ορίστηκε από την πρώτη κιόλας μέρα η πρώτη κατασκήνωση που θα πραγματοποιούσαν κάτω από το χωριό Πενταλία στο παλιό και εγκαταλειμμένο Μοναστήρι της Παναγιάς τους Σίντη στις 11, 12 και 13 Δεκεμβρίου του 1998. Το επόμενο Σάββατο η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε όπως ορίσθηκε. Μέσα στο Νοέμβρη πραγματοποιήθηκαν και δύο μονοήμερες. Η πρώτη στο χώρο συγκέντρωσης για να δοθεί περισσότερος χρόνος και να συνεργαστούν τα παιδιά μεταξύ τους και η επόμενη πάνω από το παλιό ΚΕΝ Πάφου στη Γεροσκήπου. Εκεί συνδυάστηκε πορεία με μαγείρεμα. 

 Έτσι έφτασε η μέρα για την πρώτη μας κατασκήνωση. Ο αρχηγός κάλεσε 3 φίλους του για να βοηθήσουν και να μεταφέρουν τα παιδιά που θα συμμετείχαν στη δράση και επιβιβάστηκαν στα αυτοκίνητά τους. Όλοι τους 10 με 12 χρονών. Έτσι στις 10:00 το πρωί φτάσαμε στη Πενταλιά. Είχαμε να διανύσουμε μια πορεία 2-3 ωρών προς τον ποταμό. Γι' αυτό κανονίσαμε η ώρα 13:00 να βρισκόμαστε κάτω για να μαγειρέψουμε. Φάγαμε σιγά σιγά και ξεκουραστήκαμε. Το απόγευμα συνεχίσαμε την πορεία μας κατά μήκος του ποταμού. Μέχρι η ώρα 5:00 το απόγευμα φτάσαμε στο χώρο όπου θα κατασκηνώναμε. Ένας παλιός νερόμυλος φαινόταν μέσα στο σκοτάδι. Στήσαμε τα αντίσκηνά μας και μαζέψαμε ξύλα. Αφού φάγαμε κάτι ζεστάναμε τη σούπα μας και καθήσαμε γύρω από τη φωτιά. Συζητήσαμε διάφορα θέματα για το δάσος, για την κατασκήνωση και για το πώς θα πετύχουμε και να δημιουργήσουμε μια επιτυχημένη ομάδα. Όλοι ήμασταν κουρασμένοι. Στις 9:00 το βράδυ, το σιωπητήριο. Κάποιοι θα αναλάμβαναν το ρόλο του φύλακα της κατασκήνωσης. Ήμασταν βλέπετε σε μια άγνωστη περιοχή και θα ήταν καλύτερα να έχουμε το νου μας. Οι τελευταίοι που φύλαγαν εμάς και τη φωτιά, η ώρα 7:00 το πρωί ξύπνησαν τους υπόλοιπους. Το ότι βρισκόμασταν εκεί ήταν υπέροχο. Παρόλο το χειμώνα τα πουλιά κελαηδούσαν και το γάργαρο νερό κυλούσε με μανία. Όλοι νύχτα το ακούγαμε αλλά δεν καλοβλέπαμε γιατί φτάσαμε νύχτα. Το τοπίο μαγευτικό. Όλα καταπράσινα. Ήταν η μαγεία  της φύσης εκεί και δίπλα ορθωνόταν ο παλιός πέτρινος νερόμυλος.

Το κρύο ξεχάστηκε από τη μαγεία της φύσης. Όποιος ξύπναγε πλησίαζε τη φωτιά που κρυφόπαιρνε μια και χρησιμοποιήθηκε για το πρόγευμα. Εκεί ήταν έτοιμο ζεστό νερό, αυγά και τυρί. Φάγαμε και ξεκινήσαμε να πάμε ένα μικρό περίπατο 2 χιλιόμετρα πάρα κάτω.

Περπατήσαμε χαλαρά μέσα στην πυκνή βλάστηση και δίπλα από το ποτάμι. Σε μια στιγμή εμφανίστηκε μπροστά μας ένα μεσαιωνικό γεφύρι.Ήταν τόσο ωραίο το περιβάλλον εκεί που μείναμε μισή ώρα να χαζεύουμε. Αμέσως μετά ξεκινήσαμε για την κατασκήνωσή μας. Τα 2 χιλιόμετρα καλύφθηκαν πολύ πιο γρήγορα.

Φυσικά θα κάναμε ενδιάμεσο σταθμό και θα διανυχτερεύαμε μέσα στο παλιό μοναστήρι της Παναγιάς του Σίντη.

Πριν νυχτώσει φτάσαμε στο μοναστήρι. Άρχισε να ψιχαλίζει εκείνη την ώρα που μπαίναμε. Φανήκαμε τυχεροί και γλιτώσαμε τη βροχή. Μαζέψαμε γρήγορα γρήγορα λίγα ξύλα και ανάψαμε φωτιά. Ξεκουραστήκαμε και βάλαμε το φαγητό να ψηθεί. Αφού φάγαμε πέσαμε όλοι ξεροί. Βολευτήκαμε σε κάποια παλιά δωμάτια του μοναστηριού.

Το πρωί μας ξύπνησαν οι ηλιαχτίδες.

Σηκωθήκαμε γρήγορα γρήγορα και ανάψαμε τη μισό-σβησμένη φωτιά.

Ετοιμάσαμε το πρόγευμά μας και φτιάξαμε τα πράγματά μας. Έμενε τώρα να ετοιμάσομε το φαγητό για το μεσημέρι και να επιστρέψουμε πίσω στο χωριό Πενταλιά όπου και το απόγευμα θα αναχωρούσαμε για την Πάφο.

Πρώτα απ' όλα όμως τρέξαμε όλοι στο ποτάμι για να ευχαριστηθούμε αυτό που θα κάναμε καιρό να ξαναδούμε.

Για περίπου μια ώρα μείναμε εκεί και συζητούσαμε διάφορα. Επιστρέψαμε στο μοναστήρι και ετοιμάσαμε το φαγητό. Φάγαμε με όρεξη και φορτωθήκαμε τον εξοπλισμό μας. Προτού φύγουμε μπήκαμε στο εκκλησάκι που βρίσκεται μέσα στο μοναστήρι και προσκυνήσαμε προτού αναχωρήσουμε.

Η ώρα 3:00 το απόγευμα βρισκόμασταν στο παλιό και εγκαταλειμμένο δημοτικό σχολείο της Πενταλιάς. Ξεκουραστήκαμε, ήπιαμε νερό και αναχωρήσαμε για την Πάφο. Στις 5:00 το απόγευμα βρισκόμασταν στο άλσος όπου κάναμε τις συγκεντρώσεις μας.

Οι γονείς ήταν εκεί και περίμεναν τα παιδιά τους με ανυπομονησία. Παρόλο που ήταν μια καινούργια εμπειρία γι' αυτά τα παιδιά αλλά ήταν και μικρά σε ηλικία τα κατάφεραν μια χαρά.

Το θέμα τώρα μετά από αυτή την πρώτη και εξαντλητική κατασκήνωση θα ήταν πόσοι τελικά θα έρχονταν την επόμενη συγκέντρωση που θα είχαμε;

Θα έπρεπε να περιμένουμε μια εβδομάδα να το μάθουμε.

Το Σάββατο δεν άργησε να έρθει. Στις 3:00 το απόγευμα σιγά σιγά ένας ένας ερχότανε. Μέχρι που μαζεύτηκαν όλοι. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία και αυτό σήμαινε πολλά. Βαδίζαμε σε καλό δρόμο. Μιλήσαμε λιγάκι και συζητήσαμε για το πώς πέρασαν μετά αφότου επέστρεψαν από την πρώτη τους κατασκήνωση.

Τα παιδιά ήταν όλο ενθουσιασμό και χαρά.

Δεν σταματούσαν όπως είπαν να περιγράφουν στους συμμαθητές τους, στους φίλους τους και τους γονείς τους για τη νέα αυτή εμπειρία.

Επόμενη κατασκήνωση προγραμματίστηκε στα μέσα Φεβρουαρίου του 1999 στο τουρκοκυπριακό χωριό Αναδιού, το οποίο βρίσκεται κάτω από το χωριό Φύτη.

Μέσα στις 15 μέρες που είχαν διακοπές τα παιδιά από το σχολείο έ γινε αρκετή προετοιμασία, μαζέψαμε λίγα χρήματα για αγορά αντισκήνων και άλλων υλικών και περισσότερη εκπαίδευση.

Στόχος μας ήταν με τη νέα χρονιά 1999-2000 να υπάρχει έτοιμος ένας πολύ καλός πυρήνας και να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και νέα παιδιά.

Έτσι 18, 19 και 20 Φεβρουαρίου πραγματοποιούσαμε τη δεύτερη μας κατασκήνωση. Πάλι επιτάξαμε 2-3 φίλους για να μας μεταφέρουν. Η κατασκήνωση αυτή παρόλο που όλοι είχαμε ξαναπάει κατασκήνωση ήταν αρκετά δύσκολη.

Ενώ είχαμε προγραμματίσει πορεία στο δάσος προς τον Σταυρό της Ψώκας κλπ. άλλαξαν με μιας τα σχέδια. Ο βροχερός καιρός μας δυσκόλεψε πολύ. Τρεις μέρες έβρεχε συνεχώς.

Μετά βίας και μαγειρεύαμε. Ήμασταν συνεχώς μέσα στα αντίσκηνα. Η δουλειά μας ήταν να συζητούμε πότε θα σταματούσε η βροχή. Αλλά τίποτε.

Την Τρίτη μέρα, Κυριακή και αφού πήραμε το πρόγευμά μας κατά τις 8:30 το πρωί εμφανίστηκε ένας άνδρας 45 χρονών περίπου να περπατάει χαμένος μέσα στο δάσος.

Ήταν ταλαιπωρημένος, κουρασμένος και ξενυχτισμένος. Ήταν Γερμανός. Λίγα αγγλικά που ήξερε καταλάβαμε τι είχε συμβεί. Το Σάββατο το απόγευμα οδηγούσε σε αυτές τις περιοχές. Ήταν φωτογράφος όπως δήλωσε. Όπως μας ανέφερε, σε μια απότομη στροφή το αυτοκίνητο του κόλλησε μέσα στις λάσπες. Χωρίς εργαλεία και βοήθεια ο άνθρωπος προσπαθούσε να βγάλει το αυτοκίνητο από τις λάσπες αλλά η δυνατή βροχή και το απότομο έδαφος δεν τον ευνόησαν. Νυχτώθηκε στο δάσος και δεν μπορούσε να καλέσει βοήθεια. Ενώ περπατούσε μας συνάντησε. Του ζεστάναμε νερό να

πιει ένα τσάι και 2-3 άτομα με τον αρχηγό ξεκινήσαμε για να πάμε στο αυτοκίνητό του και να τον βοηθήσουμε να το βγάλει. Σε κανένα τέταρτο φτάσαμε στο αυτοκίνητό του.

Μέσα κοιμόταν η κόρη του. Θα ήταν και αυτή 18 με 19 χρονών. Και αυτή κουρασμένη, ταλαιπωρημένη, διψασμένη και πεινασμένη.

Αφού σκάψαμε και καθαρίσαμε τις λάσπες από το αυτοκίνητο, ο αρχηγός με το δικό του αυτοκίνητο τράβηξε το μικρό σαλούν αυτοκινητάκι του Γερμανού.

Αμέσως μετά επιστρέψαμε στον καταυλισμό μας. Προσφέραμε ζεστό ρόφημα και πρόγευμα στους δύο Γερμανούς.

Για άλλη μια φορά οι Σταυραετοί έδειξαν πόσο ευαισθητοποιημένοι ήταν!

Μετά την περιπέτειά μας, μπήκαμε και πάλι σε ρουτίνα κατασκήνωσης. Πακετάραμε τα πράγματα μας, ετοιμάσαμε το μεσημεριανό μας και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε το βουνό.

Εκεί θα μας περίμεναν τα αυτοκίνητα για την επιστροφή.

Στις 3:00 η ώρα το απόγευμα κουρασμένοι και βρεγμένοι βρισκόμασταν μέσα στα αυτοκίνητα για την επιστροφή. Δεν ευχαριστηθήκαμε και πολύ την κατασκήνωση αυτή επειδή έβρεχε συνέχεια. Ήταν όμως μια καλή εμπειρία. Επιπλέον νιώσαμε όλοι καλά που βοηθήσαμε τους δύο Γερμανούς και τους προσφέραμε από το φτωχικό μας πρόγευμα. Έτσι πέρασε και αυτή η κατασκήνωση με πιο πολλές εμπειρίες και γνώσεις.

Επόμενη κατασκήνωση αρχές Απριλίου στο χωριό Περιστερώνα. Είχε προηγηθεί συνάντηση του αρχηγού με τον κοινοτάρχη του χωριού κύριο Ανδρέα Καπονίδη. Στη συνάντηση αυτή, ο κοινοτάρχης έδωσε υπόσχεση ότι θα παραχωρήσει συγκεκριμένο χώρο στους Σταυραετούς, ο οποίος βρισκόταν 3 χιλιόμετρα έξω από το χωριό, για να χρησιμοποιείται ως κατασκηνωτικός χώρος. Η υπόσχεση, δεν έμεινε στα λόγια, έγινε πραγματικότητα.

Εκεί στις 2, 3 και 4 Απριλίου πραγματοποιούσαμε την Τρίτη κατά σειρά κατασκήνωσή μας.

Ο χώρος ειδυλλιακός. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία περιοχή με πολύ νερό αλλά πολύ λίγη σκιά. Σαν καλοί Σταυραετοί όμως, προνοήσαμε να αυξήσουμε τη σκιά αυτή, δεντροφυτεύοντας το χώρο αυτό. Λόγω του καλού καιρού ασχοληθήκαμε με διάφορα εκπαιδευτικά θέματα που δε θα μπορούσαμε να τα κάνουμε στο λίγο χρόνο της συγκέντρωσης και μέσα στην πόλη.

Και αυτή η κατασκήνωση μας άφησε κι άλλες εμπειρίες αλλά στο μέλλον αυτή η περιοχή της Αγίας Ζώνης όπως ονομάζεται θα μας παραχωρηθεί και θα γίνει μόνιμος κατασκηνωτικός χώρος.

Επόμενη κατασκήνωση προγραμματίστηκε μέσα Ιουνίου στον κατασκηνωτικό χώρο του Camping Πόλεως Χρυσοχούς.

Στις 18, 19 και 20 Ιουνίου πραγματοποιήσαμε την τέταρτη κατασκήνωση. Η κατασκήνωση αυτή ήταν δίπλα στη θάλασσα και θα ήταν περισσότερο ψυχαγωγικού περιεχομένου. Έτσι τρεις μέρες τις περάσαμε εξολοκλήρου στη θάλασσα.

Δημιουργήσαμε το κλίμα που έπρεπε για την επόμενη και τελευταία κατασκήνωση της χρονιάς και αυξήσαμε τα παιδιά στην κατασκήνωση από 12 σε 18.

Τελειώνοντας αυτή η κατασκήνωση άφησε μοναδικές εμπειρίες διασκέδασης και ψυχαγωγίας και συνδυάζοντας τις εμπειρίες των άλλων κατασκηνώσεων ήμασταν πάρα πολύ κοντά στα αποτελέσματα που θέλαμε. Τα αποτελέσματα της πρώτης ομάδας - πυρήνας για την οργάνωση μας που θα δημιουργούσαμε.

Η Πρώτη μεγάλη καλοκαιρινή κατασκήνωση 2‐9 Αυγούστου 1999

Τελική κατασκήνωση θα διοργανωνόταν στην Αγία Μονή, η οποία βρίσκεται μεταξύ των χωριών Παναγιάς και Στατός Άγιος Φώτιος. Η κατασκήνωση αυτή βρίσκεται πίσω από ένα παλαιό μοναστήρι της Αγίας Μονής. Γι' αυτό και ο κατασκήνωτικός χώρος πήρε το όνομα αυτό. Είναι Μετόχι του Κύκκου αλλά παραχωρήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου, η οποία ανάλαβε τη φροντίδα και τη συντήρηση της κατασκήνωσης. Η κατασκήνωση αυτή προγραμματίστηκε στις 2 με 9 Αυγούστου. Χρειαζόταν πολύ μεγάλη προετοιμασία και δυνατό πρόγραμμα, με πολλά παιχνίδια, καινούργια εκπαίδευση και πολλές εκπλήξεις. Σίγουρα ήταν μια δύσκολη και εξαντλητική κατασκήνωση μια και ήταν πολυήμερη. Και αυτή η κατασκήνωση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία. Την τελευταία μέρα 14 Αυγούστου που ήταν Κυριακή ήταν καλεσμένοι όλοι οι γονείς για να φάνε και να πιούνε μαζί. Τα παιδιά ετοίμασαν και ένα πρόγραμμα επίδειξης που θα παρουσίαζαν στους γονείς τους για ότι έμαθαν. Μόλις έφαγαν οι γονείς, ο αρχηγός τους μάζεψε και τους μίλησε. Τους έκανε ανακοινώσεις για την καινούργια αυτή οργάνωση που ήταν στα σκαριά και τους κάλεσε να φτιάξουν μια μικρή επιτροπή. Όλοι προσφέρθηκαν με ενθουσιασμό να αναλάβουν από κάτι και όλοι τους χειροκρότησαν τα παιδιά τους και ευχαρίστησαν τον αρχηγό. Έτσι τελείωσε και αυτή η κατασκήνωση, η πιο δύσκολη και η πιο αποτελεσματική γιατί από αυτή την κατασκήνωση θα φτιαχνόταν ο τελικός πυρήνας της οργάνωσης. Πρώτη συγκέντρωση προγραμματίστηκε 25 Σεπτεμβρίου αφότου θα άνοιγαν ήδη τα σχολεία. Έτσι θα δινόταν στον αρχηγό χρόνος για να προετοιμαστεί για τη νέα χρονική περίοδο 1999- 2000 αλλά να κάνει και τα ανάλογα βήματα και διασυνδέσεις για μια επιτυχημένη οργάνωση. Με αυτό τον τρόπο πέρασε η πρώτη χρονιά. Πολλές ήταν οι δυσκολίες και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίζαμε αλλά τα καταφέραμε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Η ουσία ήταν πως τα παιδιά που έλαβαν μέρος στην πρώτη κατασκήνωση λάμβαναν συνεχώς σε όλες τις δραστηριότητες που διοργανώσαμε μέχρι το τέλος. Και αυτός ήταν και ο σημαντικός λόγος της επιτυχίας. Η πρώτη χρονιά πέρασε αθόρυβα χωρίς να μάθει ο κόσμος της Πάφου τι φτιαχνότανε. Οι μόνοι που γνώριζαν γι' αυτή την ομάδα ήταν αυτοί που λάμβαναν μέρος στις διάφορες κατασκηνώσεις και οι γονείς τους.

Η Πρώτη Παρέλαση

Η πρώτη ανεπίσημη χρονιά της δημιουργίας των Σταυραετών πέρασε με αρκετές δυσκολίες, όμως όλοι είχαν καθαρά στο νου τους, να πετύχουν το σκοπό τους που δεν ήταν τίποτε άλλο από το να βοηθήσουν τον αρχηγό να δημιουργήσει το βασικό πυρήνα των Σταυραετών. Το πρώτο και βασικό βήμα ήδη έγινε. Επόμενο βήμα ήταν να πλησιάσουμε το Μητροπολίτη Πάφου για να στηρίξει το σκοπό μας. Τυχαία ένας Αρχιμανδρίτης ο πάτερ Ιερώνυμος που γνώριζε τον αρχηγό προθυμοποιήθηκε να αναλάβει πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου μας επειδή του άρεσε να προσφέρει στη νεολαία. Όταν επισκέφθηκε τον τότε Μητροπολίτη Πάφου, Πανιερότατο κ.κ. Χρυσόστομο αυτός ζήτησε να μιλήσει με το Γιάννη Σωτηριάδη, τον αρχηγό των Σταυραετών. Ο αρχηγός επισκέφθηκε αμέσως τον Πανιερότατο και όταν άκουσε το σκοπό της οργάνωσης ζήτησε να αναλάβει ο ίδιος Πρόεδρος της οργάνωσης. Αμέσως διοργανώθηκε μία συνάντηση με κάποιους γονείς που θα αποτελούσαν το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο. Επικεφαλής ήταν ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πάφου. Για μας ήταν μεγάλη η τιμή να προΐσταται ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πάφου της νεοσύστατης μας οργάνωσης. Επιπλέον μας έδωσε δύναμη για να συνεχίσουμε με περισσότερη όρεξη τη δουλειά που ξεκινήσαμε Όταν ανακοινώθηκε η είδηση αυτή, στα παιδιά δημιουργήθηκε μεγάλος ενθουσιασμός. Κάτι που σχεδιαζόταν και φαινόταν όνειρο, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Το επόμενο βήμα και μετά από προτροπή του Πανιερότατου ήταν να ασφαλίσουμε τα παιδιά σε κάποια ασφαλιστική εταιρεία. Αυτό έγινε αμέσως γιατί με τις διάφορες δραστηριότητες και κατασκηνώσεις που διοργανώναμε αυξάνονταν οι κίνδυνοι. Η μέρα της 28ης Οκτωβρίου πλησίαζε και εμείς έπρεπε να δηλώσουμε για τη συμμετοχή μας στην παρέλαση. Αποταθήκαμε στους υπεύθυνους τελετάρχες και στην αρχή αποδεχτήκαν χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα. Το παράδοξο της υπόθεσης ήταν ότι λίγο αργότερα ο Μητροπολίτης Πάφου, ενημερώθηκε από τους για το τι άραγε κρύβετ ήταν ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πάφου. Για μας ήταν μεγάλη η τιμή να προΐσταται ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πάφου της νεοσύστατης μας οργάνωσης. Επιπλέον μας έδωσε αι πίσω από τους Σταυραετούς!!! παιδιά σε κάποια ασφαλιστική εταιρεία. Αυτό έγινε αμέσως γιατί με τις διάφορες δραστηριότητες και κατασκηνώσεις που 30 31 αρμόδιους, ότι δεν μπορούσαμε να παρελάσουμε. Ο Μητροπολίτης ζήτησε το λόγο, αλλά δεν έλαβε σαφή απάντηση, και στο τέλος του ανακοινώθηκε πως αν είχαμε πρόθεση να παρελάσουμε, αυτό θα γινόταν μόνο με 6 ‐ 8 άτομα. Έγινε συνάντηση με τον αρχηγό των Σταυραετών, ο οποίος δήλωσε πως θα έβαζε όλους να παρελάσουν και ότι θα αγνοούσε τον περιορισμό αυτό, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και κάθε ευθύνη για την πράξη αυτή. Ο Μητροπολίτης συμφώνησε και στήριξε τον αρχηγό γι' αυτή του την απόφαση. Δύο μέρες όμως πριν από την παρέλαση μέλη της ΚΥΠ (Μυστικές Υπηρεσίες Πληροφοριών) της αστυνομικής δύναμης Κύπρου καλούν τον αρχηγό στο τμήμα. Όπως του ανέφεραν μετά από καταγγελία, πίσω από τους Σταυραετούς κρύβονται στρατιωτικοί που θέλουν να κάνουν κακό στο κράτος. Μετά από συζήτηση ξεκαθαρίστηκε πως κάποιοι για κάποιους λόγους ήθελαν να «πνίξουν» τους Σταυραετούς εν τη γενέση τους. Βέβαια η καλή φήμη πάντα βοηθά, εκεί στο τμήμα, τυχαία, ένας γνωστός του αρχηγού που γνώριζε καλά αυτόν και την οικογένεια του ανάφερε χαρακτηριστικά «ποτέ δε θα μπορούσε το άτομο αυτό να θέλει να κάνει ζημιά στην πατρίδα του». Αφού ανέφεραν το άτομο που ήταν πίσω από την καταγγελία, η αστυνομία ανέφερε στον αρχηγό καλή επιτυχία για το έργο που επιτελεί και χαιρετήθηκαν. Η μέρα της παρέλασης ήρθε και ο αριθμός των συμμετεχόντων έφτασε στους 30. Ένας αρκετά καλός αριθμός για την πρώτη μας παρέλαση. Ο αρχηγός αγνοώντας την εντολή του τελετάρχη για να συμμετάσχουν στην παρέλαση μόνο μερικά άτομα, παράταξε όλα τα άτομα που ήρθαν για να παρελάσουν. Η εμπειρία αυτής της μέρας ήταν μοναδική. Από τη μια η ένταση και η πίεση και από την άλλη ο ενθουσιασμός των παιδιών. Και όταν πράγματι τα παιδιά περνούσαν για πρώτη φορά μπροστά από τους επισήμους ένιωσαν τόσο περήφανοι από τα χειροκροτήματα του κόσμου που ούτε καν κοίταξαν δεξιά ή αριστερά. Άκουσαν τον αρχηγό τους που τους είπε πως το πρόσωπο τους πρέπει να είναι ανέκφραστο κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Μετά όμως το τέλος της παρέλασης πέταγαν από ενθουσιασμό. Όλων τα πρόσωπα γέλαγαν από χαρά. Γιατί εκείνη τη μέρα απέδειξαν και κατάφεραν πολλά. Αυτή η μέρα θα είναι ιστορική και πλούσια από συναισθήματα. Με το τέλος της παρέλασης συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι μας κάλεσε το μεσημέρι για μια συνέντευξη. Έτσι 3‐4 Σταυραετοί έτρεξαν αμέσως για να πουν μερικά λόγια. Ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία για να προβάλουμε την οργάνωσή μας. Το βράδυ στις ειδήσεις περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία τα πρώτα επίσημα σχόλια. Ο εκφωνητής που μετέδιδε τις ειδήσεις εκφράστηκε με τα καλύτερα σχόλια για τους Σταυραετούς και εμείς πετάγαμε από τη χαρά μας. Δεν περιμέναμε, αλήθεια, να ακούσουμε τόσο καλά σχόλια. Αυτό μας γέμισε με αισιοδοξία και ενθουσιασμό. Πάει, πλέον τα καταφέραμε. Νιώσαμε δικαιωμένοι. Αλλά φαίνεται λογαριάζαμε μόνοι μας. Στο ίδιο δελτίο ειδήσεων την ίδια ώρα την επόμενη μέρα το σκηνικό ήταν διαφορετικό. Ο ίδιος εκφωνητής ήρθε και αντίστρεψε όλα όσα είπε την προηγούμενη μέρα. Και όπως ανέφερε αυτή η Οργάνωση Νεολαίας «Δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από μια καλά οργανωμένη μικρή στρατιωτική μηχανή» υπονοώντας πως πίσω από αυτή την οργάνωση κρύβονται εθνικιστές που έχουν βάλει σκοπό κάτι άλλο. Αυτό στην αρχή φάνηκε να δυσκολεύει την κατάσταση. Όλοι μέσα στους Σταυραετούς νόμισαν θα έρθει το τέλος. Άρχισαν οι πιέσεις από όλες τις μεριές. Όπου πηγαίναμε ο κόσμος σχολίαζε τους Σταυραετούς. Η τηλεόραση για 2‐3 μέρες συνεχόμενες ανέφερε τους Σταυραετούς. Αμέσως τις επόμενες μέρες τοπικές και μη εφημερίδες, ανέφεραν πλέον για μια νέα οργάνωση που έκρυβε κινδύνους. Σε διάστημα 2 εβδομάδων, όλη η Κύπρος γνώριζε για τους Σταυραετούς. Σε έκτακτη συνάντηση που είχαμε με τον Μητροπολίτη Πάφου για το θέμα ο Πανιερότατος μας καθησύχασε. Η εκκλησία και ο ίδιος είναι στο πλευρό μας. Μας είπε να μην κάνουμε τίποτε και θα χειριστεί ο ίδιος το θέμα. Κάποια τηλεοπτικά κανάλια και κάποιοι δημοσιογράφοι εφημερίδων επισκέφθηκαν το Μητροπολίτη Πάφου για συνέντευξη επί του θέματος. Τους μίλησε με έντονο τρόπο και τους ανάφερε πως οι Σταυραετοί δεν έχουν να κρύψουν τίποτε και είναι κάτω από την αιγίδα της Μητρόπολης Πάφου. Έχουν την πλήρη στήριξή του και διαψεύδει όλα αυτά που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Τελικά όλος αυτός ο σάλος και η κακία κάποιων, που όπως μάθαμε αργότερα χρηματίστηκαν για να κάνουν αυτή τη δυσφήμηση για τους Σταυραετούς, λειτούργησε μπούμερανγκ και έδωσε μια ιδιαίτερη δυναμική. Και αυτό το ψέμα δε βρήκε έδαφος μια και οι Σταυραετοί μέσα σε λίγους μήνες ξεπέρασαν τους 100. Αλήθεια η στήριξη της εκκλησίας και η παρέμβαση του ίδιου του τότε Πανιερότατου Μητροπολίτη Πάφου κ.κ. Χρυσόστομου έκανε τους Σταυραετούς να νιώσουν περισσότερη ασφάλεια και πίστη. Χάρις στη στήριξη του Μητροπολίτη Πάφου οι Σταυραετοί υπάρχουν σήμερα. Η στάση του την εποχή εκείνη ήταν δυναμική, δεν επέτρεψε σε κανένα να βλάψει τους Σταυραετούς. Μετά τα τελευταία γεγονότα της παρέλασης και την ξεκάθαρη και αποφασιστική θέση του Πανιερότατου Μητροπολίτη Πάφου, το ηθικό των Σταυραετών τονώθηκε. Με τα κεφάλια ψηλά και τη στήριξη της εκκλησίας της Πάφου, ξεκινήσαμε την προετοιμασία για την επόμενη παρέλαση ώστε να παρουσιάσουμε ότι καλύτερο. Ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πάφου εισηγήθηκε στον Αρχηγό των Σταυραετών να ετοιμάσει 30 επίσημες στολές και να χρησιμοποιούνται σε επίσημες εκδηλώσεις της εκκλησίας. Ο αρχηγός Γιάννης Σωτηριάδης δέχθηκε μετά χαράς και ξεκίνησε τις διαδικασίες για την ετοιμασία των επίσημων στολών. Η κάθε στολή κόστισε τότε 175 λίρες. Έτσι οι Σταυραετοί στη δεύτερη τους παρέλαση παρουσιάστηκαν με τις επίσημες τους στολές και έκαναν και πάλι μεγάλη εντύπωση σε κόσμο και επισήμους. Από την δεύτερη χρονιά (επίσημα πρώτη) απέδειξαν πως είναι μια οργάνωση σοβαρή, πειθαρχημένη και το μέλλον τους ανήκει.

Μετά την 1η παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου 1999 κάποιοι επιτήδειοι θέλοντας να δημιουργήσουν πρόβλημα στους Σταυραετούς είτε πληρώνοντας κάποιους είτε επηρεάζοντας κάποιους χρησιμοποίησαν τα τοπικά και μή μέσα ενημέρωσης για να το πράξουν αυτό. Πιο πάνω βλέπουμε ένα άρθρο από τον κύριο Πάφιο στην εφημερίδα Πολίτης στις 17/11/1999. Φυσικά δεν ήταν και το μόνο σχόλιο. Κατά καιρούς δημοσιεύονταν διάφορα. Όμως αυτό πείσμωνε ακόμα περισσότερο τους Σταυραετούς και πολύ σύντομα έπαψαν αυτοί οι κάποιοι να ασχολούνται μαζί μας.

<--- Η δεύτερη παρέλαση στους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου με τις καινούργιες στολές που έφτιαξε ο Μητροπολίτης Πάφου κ.κ. Χρυσόστομος.

Εκπαιδευτική Ομάδα Σώματος
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε